Паводле вынікаў новага рандамізаванага даследавання DISCO RADIAL, тэхніка дыстальнага прамянёвага доступу (distal radial approach) не мае істотнай перавагі ў параўнанні са звычайным прамянёвым доступам адносна рызыкі аклюзіі прамянёвай артэрыі (RAO).
Абодва метады прывялі да вельмі нізкіх паказчыкаў RAO – менш за 1,0% – што пацвярджае вядучую ролю звычайнага радыяльнага доступу для каранараграфіі і PCI, кажуць даследчыкі. Методыка дыстальнага прамянёвага доступа можа быць «дапушчальнай альтэрнатывай», хоць лекары павінны супастаўляць яе магчымыя перавагі з больш тэхнічна складай тэхнікай пункцыі.
«У інтэрвенцыйнай кардыялогіі ўсё пачынаецца з сасудзістага доступу і ўсё заканчваецца сасудзістым доступам», – сказаў вядучы даследчык Адэль Амінян, доктар медыцынскіх навук з Універсітэцкай клінікі Шарлеруа (Бельгія), прэзентуючы вынікі даследвання DISCO RADIAL. «У той час як прамянёвая артэрыя з’яўляецца першым выбарам для сасудзістага доступу з-за яе бяспекі – і ўхваляецца як амерыканскімі, так і еўрапейскімі клінічнымі рэкамендацыямі – яна не пазбаўленая некаторых рызык», сказаў ён.
«Аклюзія прамянёвай артэрыі з’яўляецца найбольш частым ускладненнем пасля працэдуры, і яна аказвае ўплыў, таму што выключае выкарыстанне той жа прамянёвай артэрыі для будучых працэдур або ў якасці канала для АКШ», – сказаў ён. «Зніжэнне хуткасці аклюзіі павінна быць цэнтральным для ўсіх радыяльных праграм».
Узровень RAO пасля радыяльных інтэрвенцый у рэальным свеце адносна высокі, паводле некаторых ацэнак – да 10% выпадкаў. Тым не менш, існуе вялікая варыябельнасць выкарыстання перадавых захадаў для прафілактыкі RAO, што абцяжарвае ацэнку сапраўднай частаты аклюзіі пасля трансрадыяльных умяшанняў.
Дыстальны прамянёвы доступ – калі прамянёвая артэрыя праколваецца дыстальней павярхоўнай далоневай дугі – з’явіўся ў якасці альтэрнатывы для зніжэння рызыкі аклюзіі. Аднацэнтравыя даследаванні выказалі здагадку, што ён пераўзыходзіць звычайны падыход, сказаў Амінян, але гэтым даследаванням перашкаджала высокая частата RAO з трансрадыяльным доступам, што ўскладняла параўнанне двух метадаў.
DISCO RADIAL на EuroPCR 2022
У даследаванні DISCO RADIAL, якое было прадстаўлена на EuroPCR 2022 і адначасова апублікавана ў часопісе JACC: Cardiovascular Interventions, 1307 пацыентаў з клінічнымі паказаннямі да празскурна каранарнай інтэрвенцыі былі выпадковым чынам падзеленыя на 2 групы – звычайны прамянёвы, або дыстальны прамянёвы доступ. Першаснай канчатковай кропкай была частата RАО прадплечча, ацэненая з дапамогай УГД сасудаў пры выпісцы.
У пацыентаў, якіх лячылі з дапамогай звычайнага прамянёвага доступу, персанал бальніцы прытрымліваўся пратаколу PROPHET для дасягнення надзейнага гемастазу. Карацей кажучы, пасля выкарыстання кампрэсійнай прылады, напоўненай паветрам, і зняцця абалонкі, гемастатычны ціск быў ўстаноўлены на ўзровень, дастатковы для падтрымання гемастазу без шкоды для праходнасці прамянёвай артэрыі, што ацэньвалася з дапамогай зваротнага тэсту Барбо.
Пры выпісцы паказчык RAO склаў 0,91% для пацыентаў з групы звычайнага прамянёвага доступу, і 0,31% сярод групы з дыстальным прамянёвым доступам (P = 0,29).
Скрыжаванне (crossover) было вышэй у групе дыстальнага прамянёвага доступу — 7,4% аператараў перайшлі на звычайны прамянёвы падыход — і гэта падкрэслівае тэхнічную складанасць працэдуры, нават сярод гэтай групы вопытных аператараў радыяльнага доступу. Працягласць інтэрвенцыі не была большай пры дыстальным прамянёвым доступе, але частата спазму прамянёвай артэрыі была вышэй (5,4% супраць 2,7%; P <0,015). Агульны час да гемастазу быў больш працяглым пры звычайным прамянёвым доступе (у сярэднім, 180 i 153 хвілін; P <0,001).
«Гэта, безумоўна, больш патрабавальны і складаны пракол», – сказаў Адэль Амінян. «Тракторыя дыстальнай прамянёвай артэрыі менш прадказальная, чым прамянёвай артэрыі перадплечча. Яна мае крывалінейны ход, таму часам у яе цяжка патрапіць».
